به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از روابط عمومی امور عشایر فارس، همزمان با ۲۵ اردیبهشت‌، روز ملی مرتع و مرتعداری، همایشی با حضور اقشار مختلف مردم، بهره‌برداران، مسئولان محلی، استانی و ملی، کارشناسان و علاقه‌مندان به محیط‌زیست و منابع طبیعی، در مرکز آموزشی علی آباد کمین در شهرستان پاسارگاد برگزار شد.

مدیرکل امور عشایر فارس در این مراسم با اشاره به پیوند ناگسستنی مرتع و عشایر، اظهار کرد: عشایر نگهبانان واقعی مراتع‌اند و اگر مراتع را از دست بدهیم، نه‌تنها سفره معیشت عشایر بلکه امنیت غذایی کشور نیز به خطر می‌افتد.

عبدالحمید کریمی گفت: از آنجا که خود از جامعه عشایری هستم، تعلق خاطر جدی به موضوع مرتع دارم و آمده‌ام تا اهمیت مرتع در زندگی عشایر را بیان کنم و به‌جرأت می‌گویم که هر روزی که به نام مرتع باشد، در حقیقت روز عشایر نیز هست چراکه مرتع و عشایر دو جزء لاینفک‌ از هم هستند.

وی با تبریک نام‌گذاری ۲۵ اردیبهشت به عنوان روز ملی مرتع و مرتعداری، افزود: امیدوارم این روز تنها در حد نام‌گذاری باقی نماند، بلکه به فرصتی برای توجه واقعی به ظرفیت‌های مراتع و معیشت جامعه عشایری تبدیل شود.

کریمی با اشاره به کارکردهای گسترده مراتع گفت: حدود ۵۲ درصد از سطح کشور را مراتع تشکیل می‌دهند. تنها ۲۵ درصد کارکرد این مراتع در تولید علوفه است و ۷۵ درصد دیگر، در ساختارهای زیربنایی چون حفظ منابع آب و خاک، کاهش فرسایش، تلطیف هوا و حفظ تنوع زیستی نقش دارند.

وی ادامه دادک توسعه اقتصادی، پایداری کشاورزی و امنیت غذایی هر کشور مستقیماً به حفظ منابعی همچون مرتع، جنگل، آب و خاک وابسته است و اگر نتوانیم این پایه‌های طبیعی را حفظ کنیم، امنیت غذایی کشور آسیب خواهد دید.

مدیرکل امور عشایر فارس به نقش محوری عشایر در حفاظت از مراتع اشاره کرد و اظهار داشت: در بهره‌برداری از مراتع، دو گروه اصلی حضور دارند؛ یکی دامداران روستایی که ساکن هستند و دیگری دامداران عشایری که کوچ‌رو هستند البته این عشایرند که با حرکت‌های منظم میان ییلاق و قشلاق، عملاً اصول فنی و سنتی مرتعداری را حفظ کرده‌ و معنای واقعی واژه مرتعداری را تفسیر کرده‌اند.

کریمی با انتقاد از عملکرد ضعیف برخی دستگاه‌های مسئول در سال‌های گذشته، گفت: در ۴۵ سال گذشته، ما کارشناسان در انجام وظایف خود کوتاهی کرده‌ایم و اجازه دادیم بدون در نظر گرفتن اصول مرتعداری، میان‌بندها که بخش حیاتی چرخه کوچ هستند، از بین بروند و فشار غیرمنطقی بر مناطق ییلاقی و قشلاقی وارد شود این در حالی است که میان‌بندها در واقع همان ایل‌راه‌ها و مسیرهای کوچ‌اند که نقش مهمی در پایداری اکولوژیکی دارند.